bertenbouchien.reismee.nl

7e dag

Zoals altijd doen we alles, en zeker in de vakantie, zoveel mogelijk samen, na een kleine week zijn wij dan ook al aardig ingewerkt zodat wij binnen 1,5 uur kunnen ontbijten, douchen en de camper kunnen inpakken om naar onze volgende bestemming te vertrekken. We hadden het plan om in Dunedin te blijven bijgesteld, in Dunedin (het is een universiteitsstad) was dicht bij de kust nog een andere camping en zij vond het leuk om ook nog langs de kust van het schiereiland Otago Peninsula te rijden, zoals jullie weten is peninsula het Engelse woord voor schiereiland maar zij noemen het schiereiland nu eenmaal zo en is mijn schrijfwijze dus een beetje dubbel.. Ook had Bouchien in een foldertje gelezen dat er een historische treinrit gemaakt kon worden met een lokaal spoortje van Dunedin Railways. Toen de lijn in 1990 zou worden opgeheven, nam de Taeri Gorge Railway, een gemeenschappelijke onderneming van de stad Dunedin en een excursiebureau, de rails over tot aan Middlemarch.

In het centrum van Dunedin, in de buurt van het station, waren weer zoveel mooie gebouwen te zien dat wij maar even de camper hebben geparkeerd. Ons oog viel op het oude treinstation wat nog geheel in oude staat was en nog steeds gebruikt wordt voor het lokale enkele spoortje van Dunedin naar Pukirangi en Middlemarch. De trein gaat langs plaatsen waar je met de auto niet of niet makkelijk kunt komen. En ja hoor er ging om 10.00 uur een trein, afgeladen met kinderen, van Dunedin naar Pukirangi, maar helaas konden wij niet meer opstappen. Maar de stationschef vertelde ons dat er ook om 14.30 nog een trein van Dunedin naar Pukirangi zou rijden en dat daar gewoon nog kaartjes voor gekocht konden worden. Dus snel kaartjes gekocht voor de trein, met de restrictie om ons te melden om 14.00 uur voor het aanwijzen van de aan ons toegewezen plaatsen.

Snel nog even de camper met brandstof afgetankt, want op het schiereiland zijn geen tankstations aanwezig en toen op weg naar het uiterste puntje van het schiereiland waar de Albatrossen te zien zouden zijn. Ook op deze tocht werden mijn kwaliteiten van het links rijden op een smalle weg met steile afgrond getoetst, maar volgens Bouchien is het heel eng als je vanaf de linkerstoel in de camper naar de afgrond kijkt. Maar deze zware tocht was niet voor niets, na een laatste steile beklimming van een berghelling kwamen wij op het Royal Albatros Centre. Wij zagen veel meeuwen ook met jonge meeuwen van een mooi soort, maar de Albatrossen hadden zich vandaag waarschijnlijk in de rotsen verstopt, want wij hebben ze niet gezien. Bij het zelfde centrum, welke trouwens op een punt met een mooi uitzicht is gebouwd, lagen een paar robben heerlijk in de zon te genieten en dat maakte gelijk alles weer goed. Het is voor ons zo bijzonder dat je in Nieuw Zeeland op zoveel plaatsen zoveel verschillende dieren gewoon in de vrije natuur kan zien. Dit geldt echter niet voor de Possum (een voskoesoes), deze is op Nieuw Zeeland in 1837 uit Australië geïmporteerd voor het bont, maar nu niemand meer bont draagt zijn de ongeveer 70.000 exemplaren op het eiland een ware plaag. Regelmatig zie je deze dieren dan ook lopen of doodgereden langs de kant van de weg liggen. Na een dit keer wat eenvoudige rit terug naar Dunedin de camper bij het station geparkeerd en naar de binnenkomst van de trein gekeken welke net binnen kwam.

Uit de treinstellen stapten een horde kinderen, die tijdens de rit een feestje hadden gevierd, een schoonmaakploeg moest voordat wij konden instappen eerst alles schoon maken. Met enige vertraging, mij niet geheel onbekend, vertrok de loc met daarachter een aantal prachtig gerestaureerde treinstellen. Waren wij even blij dat wij de middagtrein hadden genomen, nu was het met die paar passagiers in die mooie nostalgische treinstellen aangenaam vertoeven. Er reed zelf een buffetwagen mee waar je koffie en thee met wat lekkers kon kopen. Met zo weinig passagiers was er dus volop gelegenheid om vanaf het balkon van het treinstel verschillende opnames te maken. Na een mooie, en spannende tocht, werd de locomotief ontkoppeld op station Pukirangi en via een zijspoor weer voor de trein gezet en ging de reis in omgekeerde volgorde weer terug. De treinrit van 58 kilometer gaat door 12 tunnels en een aantal bruggen, ik dacht bij het rijden over de brug, telkens aan de haarscheurtjes van de Merwedebrug. Uiteindelijk kwamen wij om 19.00 uur weer veilig terug op het station van Dunedin en konden wij zo in de camper stappen om naar onze camperplaats op 6 minuten rijden te gaan. Daar was tot mijn vreugde weer eens goede internetverbinding beschikbaar zodat ik mijn verslagen kon versturen, de foto ’s uploaden duurde wat langer helaas. Wij hebben wel een WiFi verbinding in de camper maar niet overal hebben wij bereik om de verslagen te uploaden.

Reacties

Reacties

Wilma

Goodmorning!
Ik had het natuurlijk kunnen weten, Bert.....: er schuilt een schrijver in je!
En dit leest toch écht veel leuker dan dan de ochtendkrant!
X

Ed

Wat een verhaal weer Bert maar geweldig. Lijkt net of ik er ook bij ben. Maar ga zo door wil alles weten wat jullie meemaken en zien. De grtjes uit koud Lelystad

De Vinkjes

Heerlijk om op deze manier je gedachten vast te leggen. Jaren terug heb ik een hele tijd de allereerste site van G&B Lelystad bijgehouden en ik weet nog wel dat het fijn was om te doen. Een stukje schrijven en een mooie bloemenfoto erbij. Maar alles werd voor alle afdelingen hetzelfde en ik overbodig. Je stukjes zijn alleen een stuk langer.

HJ

Geweldig verhaal over de belevenissen in de trein.Chapeau bas.!!!!!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!