Na als laatste uitgezwaaid te zijn door Floris, Yvette en Madelein op maandag 28 november om 17.50 uur vertrokken met de eigen auto naar de parkeerplaats P2 van Schiphol. Dat je het nooit weet met files op de A1/A6 en A9 rond die tijd waren we vroeg vertrokken, maar dan kom je gelukkig wel op tijd. Met de bagagekar vol tassen naar de vertrekhal waar een allervriendelijkste dame van Emirates ons incheckt en de drie tassen met slechts 40 kg inhoud van ons overneemt.Dan kom je op het gedeelte waar de handbagage wordt gecontroleerd waar mijn teleurstelling groot is, blijkt er maar een enkele lane te zijn welke de inhoud met een 3D röntgenapparaat kan controleren, (@Albert ik dacht dat Scarabee alles al had vervangen.) Dit betekent alle producten van Apple in een kratje op de band, riem en bergschoenen uit en een totale bodyscan met fouillering tot slot. De handmatige paspoortcontrole door de Koninklijke Marechaussee was een verademing, de rust die zij uitstralen deed mij het voorgaande snel vergeten. De gedachte dat alles veel goedkoper in de taxfree shops is hadden wij al niet meer, wel kocht Bouchien een klein flesje parfum voor in de tas. Uiteraard gingen wij direct naar de koffie van Starbucks waar altijd alleen mijn naam op de beker wordt geschreven, Bouchien blijkt altijd lastig te zijn. Gelukkig staat op de verwijsborden de loopafstand in minuten aangegeven, zodat wij lopende op de loopband toch ruim op tijd bij Gate 29 waren.Ik neem aan dat het vliegtuig aan de buitenkant van de Gates werdt gehouden vanwege zijn lengte, spanwijdte en hoogte. Het is altijd bijzonder hoe alles zo geregeld is dat het vliegtuig op tijd kan vertrekken. Op het reisbureau in Lelystad, door Antoinette van TUI waren onze zitplaatsen al gereserveerd, zodat wij plaats konden nemen in de luxe bovenetage van het toestel wij hadden wee zitplaatsen aan de zijkant met zelfs een brede rand tot onze beschikking om onze spulletjes op te bergen. Het vliegtuig vertrok, volgens schema over de Polderbaan, op tijd naar Dubai. Na enige tijd waren wij toch wel nieuwsgierig geworden naar de luxe in de business-class van het vliegtuig en gingen maar eens op zoek naar het toilet. Wij waren stom verbaasd, het toilet bleek de grootte van een badkamer te hebben zodat je er zelfs in rond kon lopen. Toen wij in de lucht waren kregen wij van een stewardess een gestoomd verfrissingsdoekje aangeboden, dat is niet het doekje wat rechts uit haar hoedje hangt, daarna kregen wij een gedrukte menukaart van een steward aangeboden met daarop aangegeven welke hapjes wij de komende tijd op onze vlucht naar Dubai konden verwachten, de porties waren voor ons ruim voldoende en het bestek was geen plastic maar van staal. Met enige regelmaat werd er koffie, thee of andere drankjes aangeboden, maar het was ook mogelijk een oproep te doen en dan werd het apart gebracht. Vandaar dat Willem Alexander en Maxima ook op hun reis naar Nieuw Zeeland met Emirates hebben gevlogen. In het vliegtuig zit een geavanceerd ICE systeem met informatie, communicatie en entertainment mogelijkheden, zo waar heb ik de film Eye in the Sky en Bad mothers bekeken, voor Bouchien waren er nog meer computerspelletjes beschikbaar. Na een zekere tijd zijn wij onder een dekentje in de stoel in slaap gevallen en hebben tijdens de vlucht gehangen tussen slapen en waken.