Vanmorgen omstreeks 09.00 uur zijn wij vertrokken van het kleine maar gezellige Holidaypark Whangarei Falls.

Wij zijn extra vroeg opgestaan om op tijd bij de boerenmarkt in het centrum van Whangarei te kunnen zijn. Maar de douchefaciliteiten waren beperkt zodat we op onze beurt moesten wachten om te kunnen douchen.

De boerenmarkt was 10 minuten rijden van het park, maar als je dan een marktje bij het Town Basin ziet denk je snel de camper parkeren en op naar de markt.

Het was op de brug wel een markt maar er werden alleen zelfgemaakte dingen verkocht, voor Bouchien wel een eldorado om daar even rond te kijken.

Gelijk maar een leuk presentje gekocht voor Daniel, want hij heeft ons al lang moeten missen.

In het centrum van Whangarei, de enige grote stad in het Noordland, was veel te zien.

In Whangarei is het Town Basin ook de jachthaven waar zeiljachten beschutting zoeken voor de zware stormen die de Grote Oceaan in de zomer kunnen teisteren.

We hadden zoveel leuke tips van de medewerker van de receptie gekregen, dat we best nog een dag extra in Whangarei hadden kunnen doorbrengen.

Maar wij wilden beslist naar het AH Reed Kauri park, om daar een grote 600 jaar oude Kauriboom te zien, het park wordt beheerd door vrijwilligers en is ontstaan door een initiatief van de familie AH Reed.

Om in de zomermaanden, wanneer de toeristen komen, autoinbraken te voorkomen is er een ambassadeur aanwezig op de parkeerplaats om een oogje in het zeil te houden.

Deze ambassadeur geeft ook de nodige informatie over het park en vraagt om bij binnenkomst in het park de schoenzolen te ontsmetten, daar zijn de nodige middelen voor klaargezet.

Op deze wijze wordt voorkomen dat er verkeerde zaden in het park komen waardoor de Kauribomen in gevaar kunnen komen.

Na het bezoek aan het park zijn we de over de Twin Coast Highway richting Auckland gereden, maar wij kregen een onweerstaanbare behoefte om naar een Mc Donalds te gaan.

Gelukkig hebben ze daar aparte parkeerplaatsen voor campers dus voor mij geen enkele moeite om te stoppen.

Madelein kon snel een bestelling plaatsen op de zuil, maar de verwerking van de bestelling duurde wat langer, maar we hebben uiteindelijk heerlijk onze lunch in deze Mc gebruikt.

We reden van het terrein af en zagen alle drie tegelijk een brandweerwagen bij een bouwmarkt geparkeerd staan, wij er heen foto zonder Bert, foto met Bert. En toen de chauffeur kwam was hij zelfs bereid met mij nog een keer op de foto te gaan. Het was een waterwagen van de bedrijfsbrandweer van de grootste olieraffinaderij van NZ.

Op een zeker moment zijn we op zoek gegaan naar het One Tree Point, bleek het gewoon een plaatsje met die naam te zijn.

Maar we kwamen daardoor wel langs de olieraffinaderij op Marsden Point, het was wel bijzonder dat er daar een grote wijk met mooie huizen onder de rook van de raffinaderij worden gebouwd.

We zijn onze weg vervolgd langs de kust bij Bream Bay en kwamen in Waipu, De blanke kolonisten die zich tussen 1853 en 1860 rond Waipu vestigden waren nakomelingen van Schotse Highlanders, die een eeuw eerder na de vernederende nederlaag tegen de Engelsen in de Slag bij Culloden hun vaderland hadden moeten ontvluchten

De gezinnen hadden bij hun aankomst in Nieuw Zeeland een avontuurlijke, decennia-lange odyssee achter de rug, die hen door de kolonies van het Britse rijk had gevoerd.

Zij gingen ondermeer langs Nova Scotia in Oost-Canada, daar hebben ze zelf van het hout wat daar voorhanden was boten gebouwd en de overtocht naar Nieuw Zeeland gemaakt.

We rijden morgen eerst een stukje langs de oostkust om daarna over te steken naar de westkust om via de Twin Coast Highway naar Takapuna te rijden.

We hopen dat het weer dan beter is dan nu want op dit moment regent en stormt het op het strand bij Mangawai Heads