We hebben om 09.00 uur het vakantiepark in Queenstown verlaten, het was een mooi vakantiepark waar je ziet dat alles nog verder verbeterd wordt.

De plaats Queenstown heeft ons niet kunnen bekoren, maar dat ligt meer aan ons dan aan de stad, daar is men gericht op jongeren die veel uitdagingen willen meemaken.

We hebben nog even gekeken naar de Shotover, daar worden mensen met een speedboot snel over het water gevaren en maakt de boot allerlei bewegingen die het voor de inzittenden van de boot spannend moeten maken.

Na nog even rondgereden te hebben in deze drukke plaats, maar nadat we een paar verplichte steile beklimmingen met de camper moesten doen, zijn we maar doorgereden naar een buitenwijk van Queenstown de boodschappen gedaan in het nieuwe winkelcentrum Five Rivers, wat een ruimte in de winkels en veel parkeerruimte, zelfs waren er plaatsen voor campers.

Dus daarom bedacht ik mij later, moest ik bij de overdracht van de camper nog een speciaal document ondertekenen dat ik niet op bepaalde wegen in Queenstown mocht rijden.

In Arrowtown is de ruimte en de rust direct merkbaar, echt een plek om de koffie te drinken, dus toch nog maar even omgereden.

Om 11.45 uur uiteindelijk op naar onze volgende bestemming Wanaka, nu kan je de reguliere weg, nemen van 91km of een weg door een wintersportgebied van 77 km.

Uiteraard hebben wij voor de laatste optie gekozen, direct heerlijk op hoogte komen na het nemen van de zes haarspeldbochten in het eerste traject..

Maar het uitzicht op de vallei, Queenstown en het enorme meer is vanaf de 1080 m hoge Crown Saddle heel bijzonder, wij hebben er dan ook veel foto ’s van gemaakt.

Deze weg, de Cardrona Valley Road, is de hoogste geasfalteerde weg van NZ, het laatste stukje asfalt is in 2000 aangebracht en nu zijn de twee wintersportgebieden met elkaar verbonden.

Het hotel Cardrona is geopend tijdens de goldrush in1860, werd gesloten toen de goudkoorts weer voorbij was en is nu weer een hotel.

Na de lunch reden we het plaatsje Wanaka binnen, het is een mooie plaats wat te vergelijken is met plaatsen in Zwitserland.

Maar op rechts zagen wij een mooie bowlingbaan, omdat Henk Jan ook zo’n fanatieke bouler is dachten wij er goed aan te doen om er even te kijken.

Op het hek stond dat bezoekers welkom waren, dus met wat omtrekkende bewegingen het terrein maar betreden, waar wij direct hartelijk door de voorzitter, de heer Wilson werden ontvangen.

Wij mochten alles zien en zo als je weet, als Bouchien naar sport kijkt wil ze ook alles van de spelregels en de verschillen tussen bowlen, jeu de boules en petanque weten.

Even later kwam er een aardige man langs lopen en vroeg of wij alles wel goed konden volgen, bleek het de heer Nijenhuis uit Almelo te zijn die op 14 jarige leeftijd met zijn ouders naar NZ is geëmigreerd.

De emigratie van de familie was noodzakelijk omdat een jonger broertje van hem astmapatiënt was en kennissen hadden aangegeven dat de lucht in NZ goed voor het broertje zouden zijn.

Wij werden uitgenodigd om na het partijtje mee te komen naar het clubgebouw om nog wat te drinken met de andere clubleden.

Ik heb het idee dat met de vergrijzing en de hogere levensverwachting ook bij ons het bowlen op deze manier opgang kan vinden.

Bouchien kreeg bij het afscheid nemen van het bestuur van de Bowlingclub Wanaka nog een programmaboekje voor het komende jaar uitgereikt.

Om 16.30 uur reden wij het terrein op van het Top 10 vakantiepark in Wanaka, daar kregen wij een mooie plaats toegewezen vanwaar wij nog tot laat genoten hebben van de bewegende ansichtkaart.