Om 09.30 uur zijn wij vertrokken vanaf het Kiwi Holidaypark in Twizel, vandaag stond het Mount Cook National Park op onze planning. Vooraf hebben wij, voor alle zekerheid, alle batterijen van onze telefoons en camera ’s opgeladen want wij wisten dat er veel moois te zien kon zijn wat wij zeker moesten vastleggen. Vanaf het moment dat wij van de 8 de 80 opdraaide zagen wij al de Lake Pukaki, het is mooi om een heel blauw meer te zien. De weg is 55 km lang en loopt direct langs het betreffende meer, dus bij iedere mogelijkheid om de camper langs de weg stil te zetten hebben wij gebruik gemaakt deze vijf sterren scenic route. Het mooiste punt was de Peters Lookout, vandaar heb je een ontzettend mooi uitzicht over de Lake Putaki. Omstreeks 12.00 uur kwamen wij op het Aoraki/Mount Cook National Park, De berg en het park heeft dus met zijn Maorinaam Aoraki, in het Nederlands te vertalen als “berg die de wolken pakt” een dubbele naam. Op een ander moment zal ik mij nog eens verdiepen in het complete verhaal van de Maori ’s en de ontdekkingen van James Cook op o.a Nieuw Zeeland. Het Aoraki/Mount Cook National Park is op 1 december 1986 geplaatst op de Werelderfgoedlijst. De Aoraki/Mount Cook is de hoogste berg, met zijn 3740 m, in Oceanie en het middelpunt van het nationaal park met 19 toppen boven de 3000 m en 140 boven de 2000 m. Wij hebben in het visitors centre genoten van de historie van het bergbeklimmen, maar zijn ons ook bewust van de risico ’s en gevaren die het bergbeklimmen en wandelen met zich meebrengt. Op het moment dat wij in het park waren was er een code 5, dat is de hoogste categorie en de wandelaars en bergbeklimmers moeten dan nog meer maatregelen nemen en voorzieningen treffen. Wij vonden het daarom niet verantwoord naar de Kea Point Lookout te gaan en hebben we een veiligere wandeling naar de Bleu Lakes en de Tasman Lake gemaakt. Helaas is het water van de Bleu Lakes niet meer blauw maar groen, het meer wordt niet meer gevoed door een gletsjer maar door regenwater waar ook algen in voorkomen, vandaar dat het nu groen kleurt. Na een behoorlijke lange klim gemaakt te hebben kwamen wij op een punt vanwaar wij een prachtig uitzicht hadden op de Tasman Glacier, die met een lengte van 27 km de langste gletsjer van de zuidelijke alpen is, maar de gletsjer slinkt echter wel zo ’n 30 meter per jaar. Na het maken van de nodige foto 's vanaf een mooi punt, hebben wij de tocht naar beneden gelukkig in een kortere tijd afgelegd dan naar boven. Om 15.00 uur zijn wij terug gereden naar Twizel, maar zagen we onderweg vanaf de andere kant toch weer veel mooie plaatjes die we mee wilden meenemen. Zodoende reden we pas om 18.00 uur het Ruataniwha Holiday Park op, waar we bij de receptie blij gemaakt werden met 1 GB data zodat we binnen 24 uur veel foto ’s konden uploaden.