Vandaag zijn we omstreeks 08.30 uur vertrokken van Ohakune richting Waitomo Caves, voor ons best wel wat vroeg maar wij wilden bij de douches niet wachten op de Duitse gasten uit de trailer.

We hadden het wat dat plan betrof goed mis, de gasten uit het Rotel waren ook al vroeg uit de veren en stonden al lekker te douchen, al met al viel het mee en hadden we zelfs tijd over.

Om toch enige belangstelling te tonen in de beleving van het reizen per trailer en bus ben ik een praatje aangegaan met iemand van het reisgezelschap.

Op hun plan stond om vandaag de Mount Ruapehu 2797m te bezoeken, wij hebben dat maar niet gedaan maar de Mount Ruapehu heeft ons wel de hele dag achtervolgt.

Het is een zodanig landmark dat wij op iedere plaats waar wij waren uitzicht hadden op deze vulkaan. De vulkaan is door de vele erupties steeds in omvang toegenomen.

Zo komt het ook voor dat je op een bepaalde uitkijkpunt niet ziet wat je gedacht had te kunnen zien, we hebben gekeken bij de Raumiru Spiral bij Raumiru Het is een kundig staaltje spoorwegbouw. De hoofdlijn Auckland-Wellington moet bij deze plaats 214 hoogteverschil overwinnen. Daartoe verlengt een op de berg aangelegde spiraal de hemelsbrede 5,5 km tot een spoorlijn van 11 km. De gemaakte foto ’s zal ik nog aan een nader onderzoek onderwerpen waar die rails nu zichtbaar is. Wellicht ga ik nog een keer terug en neem de TransSenic Overlander vanaf Taumarunui naar National Park Village en pak daar de trein om 13.45 uur weer terug. Dan heb ik vast wel de beleving van dit stukje spoor.

In dit gedeelte van het Noordereiland wonen veel Maori ’s of nazaten van de Maori ’s. De blanken en de Maori ’s kunnen nu goed met elkaar overweg, dat is in het verleden ook wel anders geweest. Maar de werkeloosheid onder de Maori ’s is groot en dat is best een probleem voor Nieuw Zeeland.

In de reisgids stond ook dat we beslist de Forgotten Highway moesten nemen, het is een bochtige weg van Taumaranui naar Stafford. Met zoveel mooie vergezichten en je kan terugblikken op het koloniale verleden met spookstadjes zoals Ohura.

Op een bepaald moment kwamen we bij de Nevins lookout en als je over een hek ging zou je een mooi uitzicht hebben op het King Country landschap en de bergen van het centraal Noordereiland zoals Mt Ruapehu, Ngauruhoe en Tongariro.

Toen tijdens de Landoorlogen de troepen vanuit het noorden steeds verder oprukte richting Waikato, trokken de Maori ’s naar het zuiden. Daar in de onoverzichtelijke bergen en moeilijk toegankelijke bossen, behield de koningsbeweging steeds de controle en sindsdien heet deze streek de King Country.

Gelukkig kwam er iemand op mijn pad en hij gaf aan dat ik een 2e hek over moest en dan op de top van de berg een 360 graden view had op de omgeving.

Helaas heeft mijn camera een mogelijkheid voor slechts180 graden, maar 2 x 180 = 360 en zodoende heb ik de hele omgeving op twee panorama ’foto ’s vast kunnen vastleggen,

Het landschap is zo onmetelijk groot dat ik altijd een herkenbaar voorwerp, zoals een persoon, dier of auto er bij vastleg om enige referentie met de omgeving te hebben.

In Ohura zagen we veel troosteloze gebouwen waarvan we er een aan het begin van de straat gefotografeerd hebben. Aan het einde van die straat stonden een paar mensen met elkaar te praten en bij het voorbijrijden gaven ze ons een groet en een dame zelfs een vriendelijke lach naar ons.

Uiteindelijk waren we om 17.30 uur op onze nieuwe bestemming het Top 10 Holidaypark in Waitomo.