Om 09.30 uur was het zover, we gaan Madelein ophalen op de luchthaven van Auckland. Vanaf ons park is het, langs een leuk landelijk gebied, ongeveer een uur rijden, maar zekerheid voor alles om op tijd aanwezig te zijn. Wij konden langs de landingsbaan staan waar alle vliegtuigen binnen komen, helaas kon ik geen parkeerplaats vinden en moest weer vertrekken, anders hadden we de landing ook kunnen vastleggen. Van Floris kregen we het bericht dat het toestel van Madelein omstreeks 11.00 uur veilig geland was. Toch wel mooi om optimaal gebruik te maken van de techniek die ons wordt geboden Bouchien heeft op de vluchtgegevens gekeken op welke gate Madelein zou verschijnen en na ongeveer een half uur kon zijn Madelein in de armen sluiten. Zelf was ik met de camper op een wachtplaats aangekomen en met gratis Whats app konden wij elkaar bereiken. Nadat alle tassen in de camper waren geladen zijn we naar THL gereden, welke vlakbij de luchthaven een vestiging heeft, om Madelein als 3e bestuurder aan te melden. Ook waren er nog wat kleine ongemakken aan de camper die gerepareerd moesten worden, uiteindelijk heeft het allemaal wat langer geduurd dan wij gedacht hadden. Maar om 14.00 uur zijn we naar het centrum van Auckland gereden om daar een paar wandelschoenen af te geven bij een vriendin van Madelein, die daar als backpacker tijdelijk woont. Het is een grote stad waar wij zeker nog een keer terug komen maar dan zetten we de camper wel op een Park & Ride plaats neer en gaan verder met openbaar vervoer. We reden voor de tweede keer naar ons park in Oreo Point en dan zijn er altijd weer verassingen, eerst zag Bouchien een wolwinkeltje en later nog een klein kruideniertje. Madelein kon op deze manier kennismaken van onze manier van reizen, zij past zich zoals verwacht direct goed aan en spring camper uit en in of het niets is. Komen we ook weer toevallig langs de Auckland Poloclub in Cleveland waar een aantal polospelers aan het trainen waren, omdat wij wat ervaring hebben met Polo zijn we direct gekeerd en het statige trainingsveld opgereden. Later bleek dat het officieel speelveld nog statiger was. Het polospel wordt gespeeld door ruiters die vier paarden tot hun beschikking hebben, ik kon gelukkig vastleggen hoe een ruiter van het ene zadel in het andere zadel over zwaaide. Na daar een lekker broodje met warme kip van Bouchien gegeten te hebben zijn we weer verder gaan zwerven. Na een tijdje kwamen we langs de Kawakawa Bay, waarvan ik al eerder een foto publiceerde. Blijkt dat je langs de vloedlijn mag zoeken naar kokkels, uiteraard met een maximum van 50 stuks per verzamelaar. Op de vraag wat je met de kokkels kunt doen werd, door een dame die aan het verzamelen was, uitgelegd dat je de kokkels kunt bereiden als mosselen en het een lekkernij is. Het is leuk wanneer mensen aan je vragen waar je vandaan komt, als ik dan zeg uit Holland, is mijn wedervraag waar zij ons land van kennen. Het antwoord is altijd een beetje vaag, vroeger was het de voetbal, later Amsterdam en de tulpen. Uit mijn gesprek met de dame die aanzet verzamelen was bleek dat zij als Koreaanse in Nieuw Zeeland woont en haar ouders uit Zuid Korea over waren om hier een vakantie te houden. Het was een interessant gesprek omdat alles snel in het Koreaans of Engels vertaald werd. De vader was van 1950 en ook al gepensioneerd, maar had ook nog een kleine business als tuinarchitect. Wij hebben samen vastgesteld dat het goed is om zo lang mogelijk te blijven werken, dan blijf je gezond en kan je mooie reizen maken. Na een kort ritje over mooie landweggetjes waren we om 17.00 uur weer terug op ons Top 10 Holidaypark in Orero Point.