Omstreeks 09.00 uur zijn wij vertrokken van het Holidaypark Pukenui, onze bestemming werd Cape Reinga, het meest noordelijke puntje van het Noordereiland.

Op de kaart lijkt het maar een klein stukje rijden, maar het was uiteindelijk 10.45 uur voor we de camper hadden geparkeerd en de tocht naar boven konden maken.

Vanaf een ander punt hadden wij een prachtig uitzicht op Cape Reinga, later hebben wij ook het pad afgelopen naar het het lichthuis.

We hebben samen op Cape Reinga de nodige foto ’s gemaakt met als achtergrond het lichthuis.

Wij waren er redelijk vroeg, want toen wij terug naar de camper liepen stroomden de parkeerplaatsen al aardig vol.

We hadden direct besloten maar geen koffie te drinken maar af te reizen naar onze tweede locatie, de zandduinen bij Te Paki, bekend als Giant te Paki sand dunes.

Ninety Mile Beach is anders dan de naam doet vermoeden de lengte is slechts 60 mijl, dus 96 km lang. Het langste strand van NZ lijkt meer op een woestijn, met zandduinen die een hoogte van wel 143 m kunnen bereiken.

Dat deze zandduinen groot en hoog zijn was van verre af al te zien, de wind verplaatst de duinen en zorgt dat er een mooi talud gevormd wordt waar je met een board vanaf kan glijden.

Madelein had zich voorgenomen een board te huren en dan van het zandduin af te glijden.

Er was echter een probleem, er was geen stoeltjeslift naar boven en ik had mij voorgenomen van bovenaf foto ’s en een filmpje te maken. Bouchien zou dat vanaf beneden voor haar rekening nemen.

Waar Madelein de energie vandaan haalde weet ik niet maar zij gleed al van het hoogste punt af voordat ik boven was.

Nu hou ik wel van een sportieve uitdaging maar de klim naar boven via een steile kant met alleen maar los zand heeft mij behoorlijk wat energie gekost.

Maar het is mij gelukt om boven te komen, gelukkig was Madelein was zo vriendelijk om nog een keer dat zware parcours af te leggen zodat ik de foto ’s en het filmpje kon maken.

Voor ons was het nu wel genoeg en via een behoorlijk stuk door het losse zand zijn we naar de verhuurder van het board gelopen om het board terug te brengen.

Madelein was tevreden en genoot al van de leuke foto ’s van haar afdaling van de zandduinen.

Toen was Bouchien aan de beurt, zij had haar oog laten vallen op de witte stranden langs de Great Exhibition Bay, maar het probleem was dat je ze wel kon zien maar er niet kon komen.

Maar bij Rarawa Beach was het wel mogelijk op het witte strand te komen, Madelein heeft eerst van het heerlijke water aan het witte strand genoten, op bepaalde stukken was het water zelfs warm.

Toen de lunch klaar was zijn wij teruggelopen naar de camper, hebben daar gegeten en zijn toen met z’n drieën terug gegaan naar dit mooie strand.

Ook op dit strand leek het erop dat wij de enige waren, een eind verderop waren mensen aan het boarden op de golven en daar zijn we naar toegelopen om te kijken.

We zijn uiteindelijk vertrokken naar onze nieuwe bestemming het Ninety Mile Beach Holidaypark in Waipapakauri, het park ligt op loopafstand van het strand.

Daarom maar snel de camper op zijn plaats gezet, wat gedronken en naar het strand gelopen.

Het valt op dat mensen uit de omgeving altijd op zoek zijn naar schelpdieren, op dit strand zoeken de mensen naar tuatua, een schelpdier dat hier in grote getale voorkomt, er is echter een vangstbeperking van 150 stuks per persoon per dag.

Morgen wordt het onze laatste week in NZ, we hebben nog wat leuke uitdagingen op ons lijstje staan die we mooi in de laatste week kunnen doen.